| Voorwoord |
|
| Beste schaatsvrienden, Als jullie deze Poelstem in de bus krijgen staan we alweer voor een nieuw Kerstfeest en ook bijna een nieuw jaar. Voor ons als schaatsclub gaan we natuurlijk een bijzondere tijd tegemoet, waarin we een volledig nieuwe ervaring gaan opdoen met een schaatsbaan in het centrum van Amstelveen. Vier weken lang zullen wij als schaatsvereniging verantwoordelijk zijn voor de verzorging en het beheer van de schaatsbaan. Een persoonlijke hartenwens komt hierdoor in vervulling: “als het ijs niet naar ons toekomt, dan gaan wij het opzoeken!”. Dat heb ik ooit gezegd in mijn eerste jaarvergadering en dat gaan we nu invullen, nota bene in het centrum van de stad waar wij thuishoren. Mooier kan niet. De afgelopen weken zijn vooral Aije en Johan héél druk geweest met de voorbereiding, zowel wat betreft de organisatie als de contacten met het Stadshart. De afgelopen week is in het clubhuis een bijeenkomst geweest voor de beoogde “ijsmeesters”. Geweldig om te zien hoeveel enthousiasme en medewerking we van deze clubleden mogen ontvangen. Alle (!) dagen zijn in één avond ingevuld. Hulde en dat gaan we zeker na deze drukke periode met elkaar vieren met iets leuks! Ook hebben Johan en Aije hun kennis en contacten al aangewend voor allerlei activiteiten zoals kunstschaatsen, kunstdansen in klederdracht en dergelijke. Daarnaast is de belangstelling vanuit de scholen voor schaatsles ook groot. Wat willen we nog meer! Waar ik me nog wel zorgen om maak, dat betreft de bezetting van de twee clubleden die naast de ijsmeester op vele dagdelen nodig zijn voor de verhuur van de schaatsen en de kaartverkoop. Daar staan er nog veel te veel dagdelen van open. De bekende leden doen allemaal weer mee en dat is prima, maar we hebben gewoon méér leden nodig! Dus nogmaals een oproep om je aan te melden op de website, anders moeten we echt leden gaan verplichten een dagdeel in te gaan vullen, maar eigenlijk ben ik daar op tegen. Inmiddels is gisteren (zaterdag 09.12.2006) de opbouw van de baan begonnen. De eerste foto’s in de avondschemering kunnen jullie op de website bewonderen. Vandaag (zondag 10.12.2006) is de folie er overheen gespannen, zijn de buizen geplaatst en wordt het ijs gemaakt. Tevens zijn de kerstbomen geplaatst en zijn er allerlei voorzieningen aangebracht .Morgen gaan ze daar nog mee verder en is dan is alles klaar voor een mooie schaatsperiode! En vergis je niet, als je de baan ziet dan merk je dan ± 22 bij ± 22 meter een forse oppervlakte is! Ten slotte. Als de schaatsbaan een succes wordt, dan streeft het Stadshart voor het komend jaar naar een baan van wel ± 40 x ± 40 meter met een echte kerstmarkt zoals in Maastricht of in vele Duitse steden. Wie weet krijgen we hiermee dan wel een vaste (!) activiteit als schaatsclub midden in de Amstelveens gemeenschap. Wie had dat ooit gedacht? Goed, door alle drukte rondom de schaatsbaan even nu geen bestuurs-vergadering op de 28ste. Daarnaast hebben we de traditionele nieuwjaarsbijeenkomst geannuleerd. In de plaats daarvan gaan we met diegenen die actief hebben meegeholpen aan de ijsbaan een gezellige avond organiseren. Rest mij jullie fijne Kerstdagen te wensen en een gelukkig, sportief en gezond 2007. Tot op de ijsbaan! Ton Post Voorzitter “A.S.V. De Poelster” |
|
|
|
|
|
|
|
|
| Wedstrijduitslagen Hier staan de laatste wedstrijduitslagen . Rinus Nieuwstad |
|
|
|
|
| Wie komt er alle jaren… Terwijl Sinterklaas vorig jaar onder zeer slechte weersomstandigheden zijn bezoek aan de ijsbaan had afgelegd, had hij het dit jaar toch beter geregeld. Vorig jaar sloeg het noodweer toe, zware windstoten en onweer trokken de hele dag over het land. Sinterklaas had het nog met de weergoden op een akkoordje gegooid om ervoor te zorgen dat het dat ene uurtje op de ijsbaan droog bleef. Ach ja, Sinterklaas is niet voor niets heilig. Hij had daarvoor zijn gebed gebruikt: Makkers staakt uw wildgeraas en het had geholpen! Nadat hij bijna een nat pak had opgelopen wilde hij dit jaar beter beslagen ten ijs komen. Overwinteren in Spanje was een optie maar dan moest hij al die Poelster-kinderen teleurstellen, en dat kon hij ook niet maken! Dit jaar geen regen, wind of gigantische files waarin vorig jaar nog vele kinderen bleven steken. Er vielen enkele dreigende druppels maar Sinterklaas had de weergoden goed onder de knie! Het was weer dikke pret met al zijn Pieten. Die Pieten waren overigens wel een onderwerp van gesprek. Gijs wilde graag alle namen van de Pieten weten en was van plan deze te gaan vragen. Chantal heeft zomaar een rondje gereden met een Piet en reed als een trein! Misschien kunnen we ze vragen om wat vaker te komen… Dit jaar waren er Rasta-Pieten bij en we zagen zelfs langharige Pieten rijden! Dat was zeker weer mode in Spanje! Heel opvallend waren wel de Pieten die Sinterklaas voortrokken in zijn arrenslee. Dat waren grote, stevige Trekpieten met een hele bos haar! Volgens Daniel waren dat zeventiger jaren Pieten, dat was toen mode vertelde hij. Dan reed er nog een Zangpiet rond, die maar wilde dat elk kind een liedje voor hem zong! Hij kon er geen genoeg van krijgen en bleef de kinderen maar vragen. Zouden ze geen MP3-spelers in Spanje hebben, want dat zou heel handig zijn met zo’n oortje in! Dan kan hij de hele dag naar Sinterklaasliedjes luisteren. Al die gekke, rare Pieten moesten natuurlijk ook weer de jaarlijkse Pietenrace rijden. En net als elk jaar was dit weer een zooitje ongeregeld. De OpperPiet kreeg ze niet allemaal aan de start. En ze zouden nog wel oefenen hadden ze beloofd! Nou dan geven ze bij de Poelster beter les! Er waren er zelfs die halverwege omkeerden en tegen de rijrichting terugschaatsten! Spookrijders waren dat! En dat terwijl er zoveel Zwartrijders op de baan reden! Alles is dit jaar ook weer op de foto vastgelegd. Maar deze foto’s zijn gelukkig niet van de politie maar staan gewoon op de website. Anders hadden ze bij Justitie weken werk gehad om al die spook- en zwartrijders te bekeuren! Jammer dat de foto’s van de vrijdagavond altijd zo donker blijven. Kan het bestuur niet aan Sinterklaas voorstellen volgend jaar op de vrijdagavond Witte Pieten mee te nemen? Sint en Pieten, bedankt en tot volgend jaar! Wieneke van Rossum. |
|
|
| Van het net geplukt Bob de Jong: Ik ben geen acteur Door GERARD DEN ELT (AD) MOSKOU - Hij kijkt de volgepakte bus maar eens door en constateert tevreden dat hij niet slecht af is. Het gros van de sportmensen uit de merendeels exotische schaatslanden heeft het beslist minder getroffen dan hij. Voorin de bus zit een Nederlandse collega met een vette bankrekening, die zakelijk beslist veel beter heeft geboerd dan de 30-jarige Bob de Jong uit Leimuiden. ,,Maar hij heeft geen Olympisch goud,'' zegt de man van de lange adem met een zekere berusting. ,,Alleen doet het me pijn dat andere Nederlanders in dezelfde situatie meer geld verdienen. Dat is zo oneerlijk, maar goed: Zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar. Ik zit hier in een bus vol schaatsers en er zijn er meer die minder verdienen en minder prijzen hebben gewonnen.'' Tussen het ijs van het prachtige sportcomplex Krilatskoye en Hotel Salyut in Moskou verdwijnt de lach zelden van zijn gezicht, ook al duurt de rit nog zo lang. Het eten, het stroperige verkeer, beter verdienende collega's en gebrek aan (financiële) waardering, weinig kan zijn humeur verpesten. ,,Ik kreeg vanmorgen een sms'je van een vriend, op weg naar zijn werk van negen tot vijf. Dan prijs ik me gelukkig dat ik over de hele wereld mag reizen.'' Hij straalt een en al blijmoedigheid uit. Een kleine drie weken India hebben hem goed gedaan. Hij viel er bij het maken van het programma Peking Express niet alleen acht kilo af, hij raakte ook los van de dagelijkse beslommeringen. Geld, contracten, coaches, het kon hem eventjes allemaal gestolen worden. Je lijkt wel een boeddhist of een volgeling van de Dalai Lama geworden, zo ontspannen oog je. Wat is er met de Olympisch kampioen gebeurd in India? Zijn ogen beginnen te glinsteren.,,Ik kon altijd al redelijk goed met tegenslag omgaan, maar dat is na de reis naar India alleen maar toegenomen. Voorbeeld: de andere schaatsers klagen hier in Moskou over het eten en over hun kleine kamers. Ik heb van de zomer in India een erbarmelijk hotel gehad, waarin de honden onder mijn bed aan het vechten waren. Ik heb met een kaarsje moeten zoeken naar de kleding in mijn bagage. Ik heb samen met mijn reisgezel Bas Westerweel boven op een bus door India gereden, terwijl we onder de over de weg gespannen elektriciteitsdraden door scheerden. Mijn maaltijd was een kommetje rijst en een bak koffie. Het is een wonder dat ik niet ziek ben geworden.'' Je bent dus bekeerd? ,,Nee, dat ook weer niet. Maar ik heb wel veel geleerd en gezien over het hindoeïsme, over de manier van leven daar onder erbarmelijke omstandigheden. Dan leer je erg relativeren. Wanneer ik nu iemand hoor klagen, denk ik: Ik heb het veel slechter meegemaakt. Het leven in eenvoud heb ik erg leren waarderen en respecteren. Het heeft mijn gezichtsveld ontzettend verbreed.'' Zo nu en dan valt echter het masker van opgewektheid. Had je de afgelopen zomer niet geweldig moeten cashen? ,,Nou ja, na Turijn had ik natuurlijk wel meer waardering verwacht, ook in financiële zin. Je wint toch goud op de tien kilometer. In de eerste World Cup ná het Olympisch seizoen moet je nota bene sponsorloos rijden. Dat had ik absoluut niet verwacht. Gelukkig heb ik nu Veilig Verkeer Nederland als sponsor, maar een commerciële ploeg heeft zich niet aangediend. Dat is toch raar? Ik ben een zekerheidje op het podium voor de WK afstanden, kan in de wereldbekerwedstrijden altijd voor publiciteit zorgen. Dat is toch wat een sponsor wil?'' Je hebt het eerder meegemaakt. Na de voor jou rampzalige Winterspelen van Salt Lake City raakte je TVM als werkgever kwijt. Het hoort kennelijk bij je. De Jong schudt het hoofd. ,,Het was nooit de bedoeling om na Salt Lake City als eenling verder te gaan. Ik heb in Salt Lake destijds goede mondelinge afspraken gemaakt met Arjan Bos om verder te gaan. Die zijn nooit nagekomen. Bos is dat misschien niet aan te rekenen, het team des te meer, al is hij uiteindelijk wel de baas. Gerard van Velde werd na Salt Lake ook geconfronteerd met een lagere aanbieding dan aanvankelijk de bedoeling was. Hij heeft uiteindelijk voor zekerheid gekozen, maar ik verdomde het. Een afspraak is een afspraak. Ik had de afgelopen jaren bij TVM zeker meer verdiend dan in mijn eentje en later bij Telfort, maar dat is dan maar zo. Als de keuze ligt tussen geld en principes, kies ik niet voor mijn portemonnee. Daar ben ik misschien een rare in.'' Heb je je ooit afgevraagd wat je niet goed doet? Waarom de commerciële ploegen na Turijn niet zitten te wachten op Bob de Jong? ,,Een beetje wel natuurlijk. Zeker wanneer je weet dat andere schaatsers met minder prestaties en titels zo goed verdienen. Het is niet voor het eerst dat me wordt gevraagd wat ik fout doe. Ik ben de nuchtere, onopvallende Nederlander. Ik ben niet de blaaskaak met de harde uitspraken, die kijkt wat interessant is voor de media of voor zijn marktwaarde. En ik wil het zeker niet over een andere boeg gooien om aan populariteit te winnen. Ik ben geen acteur, maar een sportman die het uiterste uit zichzelf wil halen. En wanneer dat niet genoeg is, jammer dan.'' Hoe is het met je Duits? ,,Oh ja! Nou, gelukkig steeds beter, al is de taal minder makkelijk dan ik dacht. Het is fijn om te worden omarmd door een schaatsploeg van een ander land, want het is inderdaad vreemd dat ik als Olympisch kampioen uit Nederland met de Duitse ploeg ben gaan trainen. Het was voor mij de beste manier om in een team en met Bart Schouten te kunnen trainen. We hebben er van alle kanten iets aan. Toch blijft het merkwaardig bij internationale wedstrijden, dat je afspraken met de Duitse én met de Nederlandse ploeg moet maken. Ik had van tevoren niet kunnen denken dat het ná Turijn zo zou lopen. Nu het echter zo gelopen is, ben ik er erg content mee. Ik loop echt met een brede lach rond.'' Wat valt er na de gouden plak op de Winterspelen nog te bereiken? ,,Weer goud natuurlijk, in Vancouver. Wanneer je één hamburger hebt gegeten die goed smaakte, dan wil je er over een tijdje toch wel weer eentje? Ik ben na Turijn bewust iets anders gaan doen. Ik heb er jaren over gedaan om veertien treden naar boven te lopen. Daarna moet je eerst een paar treden omlaag, anders kom je als sportman nooit een etage hoger. Daarom was die reis naar India zo goed. Zeven kilo verliezen, mijn vetpercentage met drie procent zien afnemen, het zijn allemaal hulpmiddelen om mijn grenzen de komende jaren verder te verleggen.'' Komt na Vancouver dan eindelijk dat geld? ,,Ik ben nooit om het geld gaan schaatsen. Toen ik in 1996 bij de kernploeg kwam, was Falko Zandstra de eerste die geld verdiende. Pas toen heb ik er ook kennis mee gemaakt. Ik droomde als kind nooit van een flinke bankrekening, wel van Olympisch goud. Ik rijd in een Golfje, hoef geen grote Duitse bak of een huis met zwembad. Iedereen droomt wel eens van rentenieren en van stil gaan leven, maar mijn droomhuis staat ergens in de bergen, lekker koud. Zo eentje met een houtkacheltje, waarvoor je zelf het hout moet hakken. Een leven als skileraar zie ik bijvoorbeeld wel zitten. En als ik maar kan blijven reizen. De wereld is te mooi om lang op één plek te blijven.'' Van het net geplukt door Rinus Nieuwstad |